donderdag 29 oktober 2009

Lakstift en duinrit

Gisteren hebben we de getordeerde ketting een halve slag gedraaid. Het al aanwezige sluitschakeltje laat zich niet losmaken. Geen nood, ik pons de ketting los, draai deze een halve slag en zet de ketting met een nieuwe sluitschakel weer vast. Ik mag het van Kees goeddeels zelf doen :). Weet ik ook een keer hoe mijn kettingpons werkt.
Vandaag is het windstil weer, een zonnetje en een onwaarschijnlijk hoge temperatuur van rond 18 gr. C. We rijden met een shirt met korte mouwen, heerlijk. Eerst even langs Otomax in Beverwijk om een oranje lakstift te kopen om het tiloog onopvallender te maken. De rit langs het Noordzeekanaal is prachtig. 35 km/u en een hartslag van 96 bpm is pure verwennerij. De ketting is mooi stil en het schakelen verloopt nu prima.
Nadat we de lakstift hebben gehaald rijden we dwars door Beverwijk naar Wijk aan Zee. Daar zoeken we de eerste mogelijkheid om linksaf de duinen in te rijden. De rit door de Kennemer duinen is heel fraai. Veel bomen zijn in fraaie kleurschakeringen te zien. Er zijn flink wat fietsers, waaronder veel wielrenners, onderweg. Eén racefietser moeten we toch wel verschalken. Op het matige wegdek versnellen tot 35 km/u kost wat energie, maar dan is de wielrenner ook wel gezien.
We passeren een tiental Schotse hooglanders. Even later, we naderen Egmond, staan een behoorlijk aantal Galloway runderen in de duinen. De beesten blijven rustig door eten en zijn niet bang. Ik probeer een foto te maken, nog niet eens zo makkelijk met de bijna zwarte harige vacht van de beesten.
Opvallend aanwezig zijn ook veel paddestoelen, sommige met een doorsnede van wel 20 cm. Ik ken de soort niet, maar er zal vast wel een lezer zijn die dit wel weet. Voor dit soort fotografie mis ik natuurlijk wel mijn spiegelreflex met macrolens, maar ik denk dat de plaatjes wel aardig zijn gelukt. Wij zijn niet de enigen die de paddestoelen ontdekt hebben, een mevrouw ploft naast me neer en maakt vrijwel dezelfde opnamen.
Dan vindt Kees het genoeg en wil weer doorrijden. Een oudere man met een prachtige mountainbike heeft de Garmin GPS in mijn fiets gezien en wil daar het nodige over weten. Terwijl ik op mijn buik lig te fotograferen had de GPS wel tien keer gestolen kunnen worden.
We rijden even naar de boulevard in Egmond aan Zee waar twee vriendelijke vriendinnen onze Quest wel kunnen waarderen.
Het weer wordt slechter, de bewolking wordt dichter en we rijden nog een stukje richting Bergen. Halverwege slaan we rechtsaf om via Heiloo, het begint nu echt te regenen, de pont van Akersloot te bereiken.
Kees gaat noordwaarts, ik ga met de schuimkap erop richting De Woude.
Mooie rit met zeldzaam weinig wind.
75 km totaal nu 6912 km.

Naschrift
Vasco reageert over de soort paddestoel als volgt:

Parasolzwam, erg smakelijk
Groet,
Vasco