zondag 10 december 2006

Rondje De Rijp Spijkerboor

Vanmiddag eindelijk weer eens goed fietsweer. Voor het eerst deze winter gaan de Hotronic verwarmingszooltjes weer in mijn schoenen. Op stand 2 geven ze precies genoeg warmte. Eerst fiets ik via de pont in Akersloot naar de bouwplaats op De Woude. De webcam heeft last van condens en dat moet natuurlijk opgelost worden. Een beetje link is het wel, met Sidi fietsschoenen op een aluminium trapje is niet echt veilig. Het gaat prima en de beelden zijn daarna uitstekend.
In De Rijp zijn midwinterfeesten met een levend Dickens straattheater aan de gang. Het is er zo gigantisch druk dat er geen doorkomen aan is. Dan maar een andere route, het is toch een toertochtje. Ik verlaat De Rijp om richting Spijkerboor te gaan. Daar sla ik rechtsaf om naar Oost- en West-Graftdijk te rijden. De wind is al weer aan het oppijpen. Racefietsers rijden niet harder dan 28 km/u. Niet dat ik veel harder ga, rond 33 km/u, maar inhalen gaat zo toch makkelijk. Opnieuw rij ik langs De Woude om even later in Wormerveer rechtsaf te slaan naar Krommenie. Daar is het fietspad bij het station nog steeds opgebroken. Zin om terug te rijden heb ik niet, daarom maar linksaf naar Assendelft. Via de Communicatieweg kan er dan naar Beverwijk en Heemskerk naar Castricum worden gekoerst. Te vroeg sla ik rechtsaf en kom in een enorme nieuwbouwwijk uit, daar wil je toch niet wonen! Terug dan maar en een paar kilometer verder blijkt de vertrouwde Communicatieweg op dezelfde plek te liggen.
Het fietspad is slecht en er zijn forse niveau verschillen tussen de betonplaten. In Heemskerk langs de Alkmaarderstraatweg gaat het gas er even op en met 40 km/u vlieg ik naar Castricum. In de verte ontwaar ik een ouder echtpaar die met twee paarden op het fietspad lopen. Ze zijn zo druk in de weer met de paarden dat ze me totaal niet zien. 20 meter voor ik bij ze ben stop ik en wacht op de dingen die komen gaan. Pas dan zien ze het 'gevaar'. De paarden zijn schichtig en willen met moeite langslopen. De dieren blijven me strak aankijken en uiteindelijk gaat het goed. Man en vrouw bedanken me ik kan de laatste kilometers afleggen.
Halverwege blijkt mijn accu leeg te zijn. Zin om de vervangende accu te plaatsen heb ik niet. Nu merk ik hoe lastig het is om geen claxon te hebben. Achter fietsers moet je nu vrijwel tot stilstand komen alvorens zij de normale bel horen.
55 km