zondag 26 november 2006

Volendam en lekke band

Vandaag eindelijk weer eens echt mooi fietsweer. Gisteren waaide 'de stront van de dijk'. De nu toch nog vrij krachtige wind komt uit het zuidwesten. De temperatuur is een graad of 13, belachelijk hoog voor de tijd van het jaar. Het is volop zon en het zicht is vrijwel onbeperkt. Alle ingrediënten voor een lekker tochtje zijn aanwezig.
De rit gaat naar Volendam. Traditioneel via de pont in Akersloot waar het heel druk is. De pont is net vol geladen als ik aankom en er moet een ronde gewacht worden. Zolang het kan blijft de kap erop, lekker warm. Ik mag direct daarna mee, in de zijde van de pont neem ik 'geen ruimte' in.
Naar West-Graftdijk is het makkelijk om rond 38 km/u te rijden, de Schermer duik ik in met 46 km/u om dit tot aan De Rijp te blijven rijden. Dat stuk is de wind iets achterlijker en dat helpt natuurlijk. In De Rijp is het druk en gaat het langzaam, ik zie meerdere zwarte pieten en zij reageren enthousiast op de Quest.
Ik geniet van het lange stuk door De Beemster. Heerlijk fietsen over een mooi breed fietspad.
In Kwadijk neem ik de omweg via een mooie landelijke route. Opvallend zijn de duizenden eenden die op de weilanden zijn neergestreken. In de lucht vliegen nog eens duizenden kieviten schijnbaar doelloos rond. Ze hebben door het veel te warme weer nog steeds de koers naar het zuiden niet verlegd. De weilanden zijn nog onrealistisch groen en het gras groeit gewoon door.
Buiten Kwadijk komt een ruiter aanstappen, ja dit keer een heer. Zijn edele viervoeter voelt zich bedreigd en deinst 15 meter achteruit. Ik sta stil en wacht tot de ruiter zijn paard weet uit te leggen dat er echt niks aan de hand is. Dat duurt even en de man bedankt me voor mijn geduld.
Anderhalf uur na vertrek van huis sta ik op de dijk van Volendam. Er zijn nog steeds toeristen en de Volendammers genieten ook van het mooie weer. Ik laat de kap erop en met mijn zwarte Apple pet zit ik zo diep in de Quest dat verschillende mensen me pas heel laat zien en zeggen:'D'r zit iemand in'.
Ik eet onderdeks een banaan en ga de dijk weer op.
In De Rijp voel ik plotseling de Quest dweilen, een lekke achterband. Dit is de eerste lekke achterband met deze fiets in 6750 km. Niet gek voor een Schwalbe Marathon racer. De altijd voor dit doel in de fiets aanwezige kunststof kniebeschermer pak ik achter uit de Quest en kantel de Quest 45 graden. Het verwijderen van het wieldoekje en de kapotte binnen/buitenband combinatie gaat moeilijk. Kennelijk is de nieuw aangebrachte M8 bout in de achteras langer. Ik moet de nieuwe band met de hand helemaal in de wielkast langs de bout geleiden.
Een vriendelijke mevrouw vraagt of ik een 'echte' pomp nodig heb. Hoeft niet, de Sigma Lambdajet pompt zonder veel moeite tot 10 bar. Ik laat het bij 6 bar en vervolg na een kwartier mijn weg.
In De Rijp kijkt een automobilist niet goed en hoewel hij moet en ook kan stoppen, doet ie het niet. Hij rijdt me bijna klem tegen een huis en ik mopper wat tegen de bestuurder.
Datzelfde gebeurt even later ook met twee fietsende dames. Ze zien me totaal niet ondanks dat er zich niks tussen hen en mij bevindt. De claxon biedt uitkomst en de dames schrikken zich wild. Ze zijn juist op tijd weer op hun eigen weghelft.
78 km. Totaal nu 6775 km.